Levensboek
Thea Rieff heeft een jaloersmakende gave. Ze schrijft precies zoals ze denkt, zoals ze praat. Er is geen filter die haar hindert of remt in datgene opschrijven wat haar bezighoudt. Het was mijn taak het schrijfproces in goede banen leiden, het geheel goed te redigeren en mooi vorm te geven. Thea Rieff – De Meppeler jaren, gaat over het jeugdige altijd roerige leven van een jonge vrouw die boerin en moeder wordt. Het boek is in december 2018 uitgegeven.
Voorwoord
Ik heb dit boek geschreven voor mijn kinderen en kleinkinderen. Want wat weten de jonge mensen van hun grootouders en hun ouders toen zij jong waren? Als kleinkind ken je je opa en oma vaak alleen maar als mensen van wie je snoepjes en koekjes krijgt, aan wie je met trots je rapport laat zien om zeker te weten dat er een zakcentje komt. Maar je ziet ook een ouder iemand die wat stuntelig en onhandig wordt en niet meer zo vlug meedenkt in de moderne tijd.
Als kind ken je je vader en je moeder als opvoeders, als mensen die voor je zorgen, met wie je over je problemen kan praten en die je raad geven als je daar om vraagt. Maar soms staan ze je in de weg met hun ouderwetse opvattingen en weet je zelf veel beter wat je wilt doen. Gelukkig maar. Maar deze oudere mensen zijn ooit ook jong geweest en zijn als baby vol trots door hun vader en moeder op de arm rondgedragen. Zij werden door hun ouders bekeken alsof ze het mooiste kind op de wereld waren.
Toen mijn moeder overleed had ik haar nog zóveel willen vragen, maar toen kon het niet meer. Na haar overlijden heb ik vaak gedacht: ik moet opschrijven wat ik nog weet. Er komt een tijd dat de kinderen meer belangstelling zullen hebben voor vroeger, maar of ik het dan nog weet? Door zelf mijn vroege herinneringen op te schrijven, kan iedereen nu zijn eigen moment kiezen om het te lezen.
Alleen één ding: het zijn wel mijn herinneringen. Uit mijn jeugdjaren is er niemand meer in leven met wie ik dat wat ik nog denk te weten, kan staven. En van de periode dat ik moeder was, kan iedereen die erbij was andere herinneringen hebben, ook als het om dezelfde situaties en gebeurtenissen gaat. Lees het met een milde lach en geniet maar van de vertelsels. Weet dat ik het altijd fijn gehad heb met jullie en trots ben op mijn kinderen die zelf hun eigen weg vol vertrouwen en durf zijn gegaan. Voor mij zijn jullie steunpilaren.
Lieve kinderen en kleinkinderen. In warme genegenheid
en met een hart vol liefde, jullie moeder en oma,
Thea Rieff
Thea Rieff
“Ik ben nooit bang geweest. Als er werd geschoten, nam moeder ons mee naar het hoekje bij de trap en liet ons plaatjes zien uit het kookboek van Wannée van de Amsterdamse Huishoudschool. Ze schotelde ons dan plaatjes voor van worteltjes, erwtjes, cake, koekjes en gebak en vertelde hoe heerlijk dat allemaal smaakte.”
Ik heb met heel veel plezier mijn verhaal op geschreven, de geschiedenis, de eerste helft van mijn leven zoals ik die beleefd heb. Mijn kinderen waren er heel blij mee. Mijn dochter zei gelijk: oh mam, ga je ook over het tweede deel schrijven.